نقّاش چون شمایل آن ماه میکشد
نوبت به زلف او چو رسد آه میکشد
غیر از شهیده هر که بگوید به عمه جان...
در حقِ خاندانِ علـی ظلم کرده است...
خواهم که با خیال تـو شبها به سر برم
خود می برد خیال تـو از دیده خواب را
اصلاً به خواهش کم ما اکتفا نکرد
ما سنگ خواستیم، طلا نیز داده شد
کشتی نـوح نشـد منتـظر هیچکسی
این حسـین است که با خود همه را خواهد برد
عشق گاهی یک اجابت نزد حاجتمندهاست
عشق گاهی بین باباها و تک فرزندهاست...
رو سیه، نامه سیه، رفتار بد، کردار زشـت
من پناهی جز تـو در محشر ندارم یا علـی
یاخدا
مرا ماهی است در سینه که خورشیدی سر کویش
شودشیدایی و مدهوش قوس طاق ابرویش .
هلال و شمس و مهر و ماه و شام و صبحدم با هم
کند جلوه گری از آن نمای ذاتی رویش... .
.
شبی کز ابتدا با شوق دیدارش پریشانم
نسیم اشتیاقش آمد از شامات گیسویش
بیان جلوه حق بوده ذات مرتضی حتما
مدار روز و شب می گردد از چشمان جادویش
خدا می خواهد او را در مقام قرب ذات خود
که بخشیده است بر او خلقت موزون دل جویش
که باشد این صنم با اینهمه لطف و صفات حق
فقط حیدر بود آنکه خدا گردد ثناگویش
در این دار پر از نیرنگ جز حبل المتین او
کسی راهی نخواهد برد از کار و تکاپویش
پروردگارا
تو زیباترین حضور زندگی منی ومن عجیب به آغوشت خو گرفته ام...
خو گرفته ام!
به آبی آسمانت
به اجابت های بیشمارت
به بخشش های سخاوتمندانه ات
خداوندا !
وقتی از من گرفتی وبخشیدی،فهمیدم که معادله زندگی نه غصه خوردن برای نداشته هاست ونه شاد بودن برای داشته ها...
پس قلبم را پذیرا باش و عشقت را بیش از بیش در آن جای ده...
تقویم امروز را باز میکنیم و می بینیم که امروز، روز زمین است. نام یک روز در سال را روز زمین پاک گذاشته ایم، که یادمان باشد زمین پاک حق امروز و فردا ی موجودات است.خواسته ایم زندگی راحتتری داشته باشیم، اما به چه قیمتی؟ به بهای از بین بردن ها !
پس برای همه آیندگان که همچون ما حق زندگی درست دارند برمیخیزیم.
این جهانی که هیچ موجودی بدون دیگران خوشبخت نیست و زندگی درست هر کدام به زندگی درست همه موجودات وابسته است، نمی توان گفت که هر کس تنها مسئول اعمال خویش است.
در جهانی که همه چیز زنجیروار به هم پیوسته است، خودخواهی بزرگیست که حتی بخش کوچکی از آن را تیره کنیم،که شاید این تیرگی ما زنجیروار و آرام آرام جهان را تیره کند. اگر روزی، روز تصمیم ما برای برافروختن نور در دل تیرگی بود، آن روز، روز پاکی است و از برکت این پاکیها، هر روز زمین پاک خواهد بود.
زهرا میرخانی - یکی از کارهایی که این روزها در حوزه آی‌تی کشورمان مرسوم شده، ایده‌برداری از الگوهای خارجی توسط مدیران داخلی برای مصارف وطنی است. به عنوان مثال در دنیا بحث‌هایی مانند اینترنت چیزها مطرح می‌شود، یا ارایه اینترنت بالنی، طرح‌های ماهواره‌ای و غیره و این تفکر را برای برخی مدیران داخلی ایجاد می‌کند که "چرا ما نتوانیم؟"
بنابراین مدیران ایده‌پرداز! برای عقب نماندن از قافله جهانی پروژه‌هایی را تعریف و سعی می‌کنند برای رقابت در عصر پرشتاب تکنولوژی این پروژه‌ها را در کشور پیاده‌سازی کنند. تلاش برای راه‌اندازی ایمیل ملی، جست‌وجوگر ملی، سیستم‌عامل ملی و نظایر آن که متاسفانه هیچ‌کدام خروجی مشخص و ملموسی نداشته از جمله همین تصمیم‌گیری‌ها است.
حالا نوبت به پیام‌رسان‌ها رسیده است و به دلیل موفقیت چشمگیر پیام‌رسان‌های موبایلی همچون تلگرام و وایبر برخی مدیران داخلی به دنبال جایگزینی بومی برای آنها می‌گردند. غافل از این که پیام‌رسان‌های خارجی جای خود را به شکل عمیقی در میان مردم باز کرده‌اند و طبعا اقناع کاربران با اپلیکیشن‌های داخلی کار آسانی نخواهد بود. واقعیت این است که اساسا خودباوری داشتن و این شعار که "ما هم می‌توانیم" امری ستودنی است اما آنچه نکوهیده به نظر می‌رسد به سرانجام نرساندن طرح‌ها و پروژه‌های بی‌شمار در این حوزه است و از این شاخه به آن شاخه پریدن‌ها.
یک مدیر ارشد دولتی اخیرا از حمایت از سه پیام‌رسان ایرانی سخن گفته است تا شرایطی فراهم شود که این شبکه‌ها به توانمندی شبکه‌های خارجی دست یابند. اما آیا مدیران تصمیم‌گیر کشور هیچ‌گاه به این مساله فکر کرده‌اند که چرا پیام‌رسان‌های داخلی در برابر غول‌های پیام‌رسان خارجی، حرفی برای گفتن ندارند و موفق عمل نکرده‌اند؟ آیا با بی‌اعتمادی گسترده‌ای که مخاطبان نسبت به پیام‌رسان‌های داخلی دارند، کوچ دادن آنها به سمت پیام‌رسان‌های وطنی آن هم با صرف هزینه‌های سنگین، به آسانی و در کوتاه‌مدت مقدور خواهد بود؟ و اساسا این تصور از کجا نشات می‌گیرد که هر پروژه خارجی که در ایران هم موفق بوده است را می‌توان شبیه‌سازی کرد و مردم را وادار به استفاده از الگوی وطنی آن کرد؟
واقعیت این است که در کشور ما متاسفانه هرگاه که دولت به این گونه امور ورود کرده است نه تنها گره‌گشا نبوده بلکه باعث بروز اشکال‌ها و پیچیدگی‌هایی هم شده و کار را به جای تسهیل و تسریع، کند و پرچالش کرده است. (منبع:عصرارتباط)
