روزهایی که نباید برود از یاد

"یا من هو یعز من یشاء..."

"و در احوالات مؤمنان پیشین اندیشه کنید، که چگونه در حال آزمایش و امتحان به سر بردند،

آیا بیش از همه مشکلات بر دوش آنها نبود؟

و آیا بیش از همه‌ی مردم در سختى و زحمت نبودند؟

و آیا از همه مردم جهان بیشتر در تنگنا قرار نداشتند؟

فرعون هاى زمان، آنها را به بردگى کشاندند، و همواره بدترین شکنجه ها را بر آنان وارد کردند،

و انواع تلخى ها را به کامشان ریختند، که این دوران ذلّت و هلاکت و مغلوب بودن، تداوم یافت

نه راهى وجود داشت که سرپیچى کنند، و نه چاره اى که از خود دفاع نمایند،


دستگیری امام(ره) کمی بعد از سخنرانی آتشینشان در نیمه خرداد42

    

در نخستین بازداشتِ آقای خامنه‌ای به قصد        بازداشت شده برای ششمین بار!

توهین به ایشان موهای سر و صورتشان را

از ته تراشیدند.

     

    

تا آن که خداوند، تلاش و استقامت و بردبارى در برابر ناملایمات آنها را، در راه دوستى خود، و قدرت تحمّل ناراحتى ها را براى ترس از خویش، مشاهده فرمود.

(آنگاه)آنان را از تنگناهاى بلا و سختى ها نجات داد،

و ذلّت آنان را به عزّت و بزرگوارى، و ترس آنها را به امنیّت تبدیل فرمود،

و آنها را حاکم و زمامدار و پیشواى انسانها قرار داد،

و آن قدر کرامت و بزرگى از طرف خدا به آنها رسید که خیال آن را نیز در سر نمى پروراندند."

(بخشی از خطبه قاصعه حضرت امیر(ع)-(خطبه192))

"الَّذینَ إِن مَکَّنّاهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَروا بِالمَعروفِ وَنَهَوا عَنِ المُنکَرِ ۗ وَلِلَّهِ عاقِبَةُ الأُمورِ"
همان کسانی که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می‌دارند، و زکات می‌دهند، و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، و پایان همه کارها از آن خداست!(سوره مبارکه حج آیه ۴۱)

+ما برای آنکه ایران گوهری تابان شود
خون دلها خورده ایم خون دلها خورده ایم
ما برای آنکه ایران خانه خوبان شود
رنج دوران برده ایم رنج دوران برده ایم

اما افسوس که پس از گذشت حدود 4دهه از انقلاب هنوز یک نفر پیدا نشده[و پیدا نشدیم] تا گوشه‌ای ازین رنج دوران، حماسه ها، مظلومیت ها، حقایق را به تصویر بکشد و لاجرم باید برویم بعد از تماشای امثال "روزی روزگاری در امریکا" و "پیانیست" و "فهرست شیندلر" و... دست و سوت و هورا بکشیم و به به و چه چه کینم و به احترام شان کلاه از سر برداریم و ذوق زده شویم.

+کاش نوشت: کاش چون آوینی بودم

                    اگرچه یک دهم قدری که او بود...