چوب‌هاى مورد استفاده در معرق
۱. آبنوس: این چوب بدون نقش است.
 
رویشگاه این چوب سواحل گینه در افریقا از گاتا تا گابون است. چوب درون این چوب سیاه یک دست است.
 
۲. فوفل: این چوب به رنگ قهو‌ه‌اى سیر اخرایى است و خطوط موج‌دار تیره‌تر از رنگ زمینه دارد. رویشگاه آن مناطق گرم آسیا مثل هندوستان و پاکستان و جزایر سند و جاوه است.
 
۳. گردو: رنگ این چوب از کرم مایل به قهوه‌اى تا قهوه‌اى خام بارگه‌هاى تیره و نامنظم موجدار است. محل رویش گردو در ارتفاعات میان‌بند جنگلى شمال از آستارا تا گلى‌داغى و در غالب مناطق استپى است.
 
۴. کُنار: رنگ این چوب قهوه‌اى با زمینهٔ گل اخرا است و نقش آن پر گره و خطوط موجدار است. محل رویش آن در استان‌هاى ساحلى جنوب ایران به‌خصوص در راه سیرجان به بندرعباس است.
 
۵. کیکم: رنگ این چوب زمینه کرم رنگ با خطوط و نقش‌هاى شکلاتى یا قهوه‌اى سوخته است و نقش آن جوش‌دار و موج‌دار است. محل رویش این چوب جنگل‌هاى باختر و جنوب ایران است.
 
۶. آکاژو: رنگ این چوب قرمز مایل به بنفش تیره و نقش آن خطوط نوارى پررنگ‌تر از زمینه است. محل رویش آن نیز غرب آفریقا از لیبریا، کامرون و کنگوتا، اوگاندا مى‌باشد.
 
۷. ساج: رنگ این چوب قهوه‌اى با زمینهٔ سبز و نقش آن رگه‌هاى زرد یا قرمز نوارى است. رویشگاه این چوب، جنوب آسیا از هندوستان تا هند و چین و جاوه است.
 
۸. سرخدار: رنگ این چوب از کرم تا قهوه‌اى قرمز (با زمینهٔ رنگ آهن) و نقش آن موج‌دار با خطوط کمى پررنگ‌تر است. این چوب در جامعهٔ راست‌شان به‌طور پراکنده دیده شده است و گاهى به‌صورت جنگل‌هاى خالص وجود دارد.
 
۹. بقم: رنگ این چوب قرمز زنگ آهن و نقش آن خطوط موج‌دار کم‌رنگ‌تر از زمینه و گروه‌هاى متوسطى که در اثر تلاقى خطوط به‌وجود مى‌آید، مى‌باشد. محل رویش آن آسیاى جنوبى است و از هندوستان به ایران وارد مى‌شود. درخت آن در امریکاى مرکزى و شمال امریکاى جنوبى نیز کاشته شده است.
 
۱۰. عناب: رنگ این چوب قهوه‌اى با زمینهٔ گِل اخراى پخته زرد است و چوب کم نقشى است. رویشگاه این چوب به‌طور پراکنده در خراسان است اما نوع بزرگ‌تر آن در بین راه بیرجند و تربت حیدریه نیز وجود دارد.
 
۱۱. سنجد: رنگ چوب درون قهوه‌‌اى مایل به قرمز و چوب برون زرد کم ‌رنگ است. این چوب خطوط موج‌‌دار کم‌رنگ و پررنگ‌تر از زمینه همراه با جوش‌هاى فراوان دارد و در کلیهٔ مناطق استپى ایران کاشته مى‌شود.
 
۱۲. زیتون: رنگ این چوب کرم با زمینهٔ قهوه‌اى است و رگه‌هاى نامنظم و موج‌دار و فراوان به‌رنگ قهوه‌اى تیره دارد. رویشگاه این چوب کرانهٔ مدیترانه، شمال افریقا و جنوب اروپا است. در منطقهٔ رودبار و منجیل ایران نیز به‌طور فراوان کاشته مى‌شود. گونه‌هاى وحشى آن بین قزوین و گیلان و نواحى جیرفت و جبال بارز وجود دارد. در اطراف گرگان تا مازندران دیده شده است.
 
۱۳. بادام: رنگ این چوب در بیرون کرم مایل به زرد، درون کرم مایل به شکلاتى است. و داراى خطوط موازى و باریک تیره‌تر از متن است. در کلیهٔ مناطق استپى و کوهپایه‌ای، آذربایجان، خراسان، اطراف اصفهان، شیراز و کردستان کاشته مى‌شود.
 
۱۴. اقاقیا: رنگ این چوب کرم با زمینهٔ شکلاتى است و نقش کم و بیش نوارى دارد. از درختان آمریکاى شمالى است و به علت سازش با خشکى کشت آن در مناطق استپى ایران متداول شده است.
 
۱۵. ملچ: رنگ چوب برون سفید مایل به خاکسترى و چوب درون ترکیبى از خطوط قهوه‌ای، زرد پررنگ تا قرمز کم‌رنگ است و داراى خطوط نامنظم قهوه‌اى شکلاتى مى‌باشد. این گونه جزء درختان جنگلى شمال ایران است و مى‌توان در بیشتر مناطق استپى ایران با آبیارى کاشت.
 
۱۶. خرمالو: رنگ این چوب در درون خاکسترى کبود و چوب برون کرم روشن اخرایى است. این گونه جزء درختان جنگلى شمال محسوب مى‌شود و رویشگاه آن کرانه‌هاى دریاى خزر از جنگل‌هاى آستارا تا جنگل‌هاى گرگان است.
 
۱۷. زرشک: رنگ این چوب زرد پررنگ با انعکاس صدفى است و نقش آن خطوط موج‌دار خودرنگ صدفی. این گونه در دامنه‌هاى شمالى و جنوبى البرز و در ارتفاعات ۱۷۰۰-۲۳۰۰ متر و در حاشیهٔ رودخانه‌ها است.
 
۱۸. شمشاد: رنگ این چوب زرد یا زمینهٔ رنگ آهن است و بدون نقش مى‌باشد. و در جنگل‌هاى جنوب اروپا، شمال افریقا، آسیاى غربى مى‌روید. در ایران منحصراً در ارتفاعات پائین جنگل‌هاى شمال از آستارا تا گرگان دیده شده است.
 
۱۹. نارنج: رنگ این چوب زرد لیمویى و بدون نقش است. این گونه در شمال و جنوب ایران کاشته مى‌شود. سواحل دریاى خزر، استان فارس و بلوچستان محل رویش این درخت است.
 
۲۰. توت سفید: رنگ چوب برون سفید و درون زرد طلایى است. این درخت در اصل در چین و آسیاى شرقى بوده است. اما در ایران و بسیارى از مناطق معتدلهٔ دنیا کاشته مى‌شود. در ایران در مناطق و بسیارى از مناطق معتدلهٔ دنیا کاشته مى‌شود. در ایران در مناطق مرطوب جنگلى شمال و همچنین در مناطق استپى نیز کاشته مى‌شود.
 
۲۱. افرا (پلث): رنگ این چوب سفید شیرى و بدون نقش است. این گونه جزء درختان جنگلى شمال ایران محسوب مى‌شود و از طوالش تا جنگل‌هاى گلى داغى و گلستان مى‌توان یافت.
 
۲۲. گلابی: رنگ این چوب قرمز روشن (صورتی) با زمینهٔ قهوه‌اى و بدون نقش و گاهى منقوش است. این درخت از آستارا تا گرگان مى‌روید و در کردستان و لرستان نیز گونه‌هاى مختلف آن وجود دارد.
 
۲۳. ممرز: رنگ این چوب سفید مایل به خاکسترى و نقش آن رگه‌هاى بنفش کم‌رنگ است. این درخت از آستارا و ارسباران تا گلى داغلى در جنگل‌هاى ایزده و نور و زرین‌گل مازندران مى‌روید.
 

۲۴. چنار: رنگ این چوب خاکسترى مایل به‌صورتى و طرح‌هاى شبیه نقطهٔ قرمز رنگ دارد و در بستر رودخانه‌ها و مناطق استپى مى‌روید.

منبع :http://vista.ir/?view=data&id=18498