یه ایده ای تو ذهنم هست که علاقه‌ام بهش زیاد، استعدادم درش خیلی زیاد و بازارش هم تقریبا داغه تو ایران.
اما نیازمند جسارت به خرج دادنه ... ندارم اون جسارت رو که 5 سال سختی بکشم براش و دور باشم از خانواده و سرزنش بشم و طعنه و کنایه بشنوم و از همه مهمتر باید فوق لیسانس زپرتیم رو بذارم دم کوزه و دنبال دکترا هم نباشم. تنها مشکلم همینه... نداشتن جسارت.
من، تو و خیلیای دیگه، دوست داریم همین مسیر بی دردسری که از اول طی کردیم رو بریم تا ببینیم چی میشه و امیدوار باشیم که خوب بشه...
جکسور بودن خیلی مهمه.
